عوامل تنش‌زای شغلی در کارکنان پرستاری و مامایی شهر رفسنجان در سال 1388

  خلاصه   زمینه و هدف : اشتغال و کارکردن بخش عمده‌ای از زندگی اجتماعی انسان را تشکیل می‌دهد و می‌تواند ع امل مهمّی برای ایجاد تنش در فرد باشد که سبب نارضایتی، ترک حرفه و ارائه نادرست خدمات به مراجعه‌کنندگان گردد. با توجه به حساسیت حرفه پرستاری و مامایی ، مطالعه حاضر با هدف شناسایی و تعیین رتبه تنش عوامل تنش‌زای شغلی در پرسنل پرستاری و مامایی طراحی شده است .   مواد و روش ها : در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه پژوهش شامل تمامی کارکنان پرستاری(پرستار، بهیار، تکنیسین‌های اتاق عمل و هوشبری) و مامایی شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان(حضرت علی ابن ابیطالب، مرادی و نیک نفس) بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه پژوهشگر ساخته مشتمل بر فاکتورهای دموگرافیک و عوامل تنش‌زای حرفه‌ای بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذورکای مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.   یافته ها : از مجموع 311 کادر پرستاری مورد مطالعه، اکثریت آنها (83درصد) مونث و نیز متاهل بودند. 8/59درصد آنها پرستار و 2/84درصد بصورت شیفت در گردش فعالیت می ‍ کردند. 7/63 درصد در بیمارستان حضرت علی ابن ابیطالب، 7/7درصد در بیمارستان مرادی و 6/28درصد در زایشگاه نیک نفس شاغل بودند. نتایج نشان داد که در درجه اول عوامل تنش‌زای جسمی – روانی ( 5/65درصد) و در درجه دوم عوامل اقتصادی( 9/63درصد) به عنوان مهمترین عوامل تنش‌زای شغلی گزارش گردید ضمن اینکه 4/49درصد آنها عوامل فرهنگی – اجتماعی را در قالب کم استرس ترین عوامل تنش‌زا مطرح نمودند.   نتیجه گیری: با عنایت به یافته های پژوهش، توجه بیشتر مسئولین به رفع عوامل تنش زای گزارش شده( به ویژه عوامل جسمی – روانی و اقتصادی)، موجب کاهش تنش و افزایش رضایتمندی و در نتیجه افزایش کیفیت مراقبت از بیماران خواهد شد .